Z tej okazji zapraszam na konkurs "Pierwsze chwile z maluszkiem". Opiszcie w dowolnej formie jak wyglądało Wasze pierwsze spotkanie z nowym członkiem rodziny. Jeśli dopiero oczekujecie na to niezapomniane wydarzenie, napiszcie jak wyobrażacie sobie ten wyjątkowy moment.
Tym razem do zdobycia kompletny zestaw 7-elementowy z kolekcji "Maszyny":
Butelka "Maszyny" 120 ml
Butelka "Maszyny" 250 ml
Termoopakowanie miękkie "Maszyny"
Smoczek silikonowy anatomiczny "Maszyny"
Łańcuszek do smoczka "Maszyny"
Pojemnik na smoczek "Maszyny"
Śliniak ceratkowo-bawełniany 3 szt. "Maszyny"
WYNIKI
Po raz kolejny nie było łatwo wybrać laureata naszego konkursu z nagrodami Canpol babies. Ale jak trzeba, to trzeba. 7-elementowy z kolekcji "Maszyny" wygrywa:
Pierwsze
chwile razem...to zaskakujące, że w jednym momencie nie trwającym nawet
sekundy jesteś w stanie pokochać kogoś miłością tak czystą i
bezwarunkową tak bardzo, że nie da się tego opisać. Pierwszy płacz i już
wiesz, że zrobisz wszystko i jeszcze więcej aby ta małą istotka noszona
przez ciebie cierpliwie przez dziewięć miesięcy nigdy nie zaznała trosk
a jedynie radości. Pierwsze spojrzenie w oczy i już wiesz, że nic nie
będzie takie jak było...będzie piękniejsze, intensywniejsze, mocniejsze,
wspanialsze....
Gdy rodził się mój syn bardzo się bałam. Bałam się, że nie podołam macierzyństwu, że nie spełnię wszystkich oczekiwań stawianych przede mną w tej nowej dla mnie roli. Ktoś mądry kiedyś powiedział, że miłości i szczęścia nie można sobie kupić - można je sobie urodzić. I wiecie co? Miał rację. Dziś nie jest łatwo, ale wiem, że warto bo jego uśmiech wynagradza mi wszystko.
Gdy rodził się mój syn bardzo się bałam. Bałam się, że nie podołam macierzyństwu, że nie spełnię wszystkich oczekiwań stawianych przede mną w tej nowej dla mnie roli. Ktoś mądry kiedyś powiedział, że miłości i szczęścia nie można sobie kupić - można je sobie urodzić. I wiecie co? Miał rację. Dziś nie jest łatwo, ale wiem, że warto bo jego uśmiech wynagradza mi wszystko.
GRATULUJEMY!
Bardzo się cieszę, że tu jesteś! Mam nadzieję, że wpis
Ci się spodobał.
Zapraszam do komentowania tu lub na FB. Pozdrawiam!
Zapraszam do komentowania tu lub na FB. Pozdrawiam!
Nasze pierwsze prawdziwe chwile to oczywiście czas, kiedy zostałam z synkiem sam na sam po porodzie. Każda już mama wie, jak ciężko to opisać ale jednak spróbuję 🙂 Pierwsze spotkanie było pełne emocji, wzruszenia, podniecenia Nowa sytuacja, nerwów, niepewności, szczęścia, miłości, bliskości i przede wszystkim PEŁNE NAS. Nikt wtedy się już nie liczył. Nikt do okola nie był ważny i nic nie miało znaczenia. ważne było to, że jest już ze mną, mogę go dotknąć,przytulić. to, że jest zdrowy, ma dwie rączki,dwie nóżki, JEST 🙂 Jednak jako świeżo upieczona i przede wszystkim nie doświadczona mama byłam pełna obaw czy nieświadomie nie zrobię mu krzywdy. czy prawidłowo go podnoszę, trzymam. czy przebierajac nie sprawiam mu żadnego bólu? czy będę wiedziała kiedy jest głodny, kiedy go coś boli.. mogłabym pisać i pisać lecz każda z nas przekona się, że o pierwszym spotkaniu Z naszym maluszkiem będziemy mogły opowiadać w nieskończoność 🙂
OdpowiedzUsuńMagda Bereza
Kilka godzin skurczy mija
OdpowiedzUsuńJuż nadchodzi ta godzina
Myszka moja o 20 20 na świat przybyła
Swą obecność płaszczem głośnym oznajmiła.
Jak się czujesz mój maluszku?
Nic nie boli Cię serduszko?
Jesteś wreszcie -ukochana
Zobacz mama - już nie będziesz nigdy sama.
Choć tu do mnie się przywitać
Już zaczęłaś mnie zachwycać.
Jesteś taka idealna
Taka krucha taka mała.
Będę bardzo Cię kochała
Cały świat pokazywała.
Jesteś całym moim światem
Tak bardzo czekaliśmy z tatem.
Myszko nasza nie bój się
Wszystkiego nauczę Cię.
Będę zawsze obiecuję
W kolkach brzuszek wymasuję.
Jakie masz ciałko kochane
Włoski takie rozczochrane.
Dziadkowie na Ciebie też czekają
Od 9 miesięcy wszyscy Cię kochają.
Super że już z nami jesteś
Dajesz mi największe szczęście.
Nim do domu zabierzemy
Obie troszkę odpoczniemy.
Moje pierwsze chwile z maluszkiem odbyły sie 3 dni po porodzie :( wtedy pierwszy raz go. Moglam dotknąć i pocalowac. Niestety nie byl to dom, a szpital dziecięcy specjalistyczny na oddziale POP, ponieważ wykryto wadę serduszkazaraz po porodzie i byla potrzebna natychmiastowa pomoc specjalistyczną. A 3 dni pozniej zobaczylam maleńkiego pod sterta kabli, lzy napływały mi sie same do oczu. Nawet teraz kiedy to pisze.
OdpowiedzUsuńMy już po tym etapie jesteśmy, ale pewnie teraz jeszcze bardziej młody zainteresowałby się tematem przewodnim 😜
OdpowiedzUsuńU nas już dawno wyszliśmy z butelek, więc pozostawię innym walkę konkursową :)
OdpowiedzUsuńPierwsze chwile z moją córeczką byly bardzo stresujące, czy sobie poradzę. Przewijałam ją pół godziny z obawą, aby nie zrobić jej krzywdy. Gdy ją karmiłam-serce podchodziło do gardła aby się nie zaksztusiła. Gdy usypiała-stałam przy łóżeczku patrząc, czy wszystko jest w porządku, czy oddycha.
OdpowiedzUsuńNosząc ją, wtulałam sie w nią jak w misia i mialam ochote wcale sie nie odrywac. Swoj czas spędzalam tylko z nią, pilnując aby nie zapłakała, aby miała wszystko czego trzeba. Przestalam jeśc, nie wychodzilam z pokoju tylko obie siedzialysmy wpatrzone w siebie. A moj skarb juz od pierwszego dnia po porodzie wynagradzal mi wszystko usmiechem.
Pierwsze chwile z moją córeczką byly bardzo stresujące, czy sobie poradzę. Przewijałam ją pół godziny z obawą, aby nie zrobić jej krzywdy. Gdy ją karmiłam-serce podchodziło do gardła aby się nie zaksztusiła. Gdy usypiała-stałam przy łóżeczku patrząc, czy wszystko jest w porządku, czy oddycha.
OdpowiedzUsuńNosząc ją, wtulałam sie w nią jak w misia i mialam ochote wcale sie nie odrywac. Swoj czas spędzalam tylko z nią, pilnując aby nie zapłakała, aby miała wszystko czego trzeba. Przestalam jeśc, nie wychodzilam z pokoju tylko obie siedzialysmy wpatrzone w siebie. A moj skarb juz od pierwszego dnia po porodzie wynagradzal mi wszystko usmiechem.
Moje pierwsze chcwile z dzieciątkiem byly prawie 8 lat temu.. Dokladnie 27.02.2009 roku. Gdy przyszedl na świat moj pierworodny syn bardzo bylam wystraszona.. Nie wiedziałam co i jak.. Jeszcze lekarze wzięli go za nogi i nim poterepali.. Myślałam że coś sie zlego dzieje a oni po prostu chcieli by zaczął płakać i złapał oddech. Pierwszy na rękach mial go tata. Przywiózł mi go na salę. Pamiętam jak dziś, byl taki dumny. Później Kubuś był tylko przy mnie i cały czas go przytulałam. Choć trzęsło mnie rękoma dawałam radę sama zrobić wszystko koło synka dopóki pielęgniarka w drugiej dobie nie powiedziała, że synek ma złamany obojczyk i szmery w serduszku.. Wtedy już nie wiedziałam jak go przebierać, przekładać, bałam się by go nie uszkodzić:( nawet przy karmieniu było ciężko bo starałam się karmić go tylko od strony zdrowej rączki i w drugim tygodniu jego życia dostalam zapalenia piersi...ale to juz było pozniej niz w pierwszych chwilach:) Drugi synek Kacperek przyszedl na swiat w 12 minut od przyjazdu na IP.. Pierwsze co zobaczyłam gdy go zabierali na bok, to to że ma duże dziurki w nosku.. Nie wiem do tej pory czemu akurat na to uwagę zwróciłam;) trzeci synek Krzyś-najmłodszy był wywoływany, bo mu się nie spieszyło, ale gdy już się pojawił od początku był ze mną. Tylko na ważenie, mierzenie go wzięli a później byl już ze mną. Jako, że to już moje trzecie dzieciątko chciałam w tym czasie w szpitalu jak najdłużej cieszyć sie bliskością z synkiem, wiedziałam, ze reszta dzieciaczków w domu czeka, tęskni i jak wrócę nie opuszczą mnie na krok. Dlatego cieszyłam się każdą chwilą razem z synkiem , a z niego niezła " pijawka" byla :) ale to najwspanialsze chwile, jedne z tych nie do zapomnienia.
OdpowiedzUsuńPierwsze chwile z maleństwem ? O Matko, jak to działa? Dajcie instrukcje obsługi !!! Gdzie to się wyłącza? Ratunku, da się to ściszyć? O wreszcie śpi .. też spróbuje .. zamykam oczy a tu "halo ja już nie śpię". Matka zombi, sterta pieluch, tony mokrych chusteczek, obolałe piersi i totalny chaos ! Czy to kiedyś wróci do normy ? To jest norma tylko nowa :-) i .. Kocham to bo to najlepsze co mogło mnie spotkać !!! A jeden uśmiech na tej maleńkiej twarzy i znów " Mam tę moc". I jest pięknie ❤
OdpowiedzUsuńNa fb jestem jako Magdalena Zalewska
Pierwsze chwile razem...to zaskakujące, że w jednym momencie nie trwającym nawet sekundy jesteś w stanie pokochać kogoś miłością tak czystą i bezwarunkową tak bardzo, że nie da się tego opisać. Pierwszy płacz i już wiesz, że zrobisz wszystko i jeszcze więcej aby ta małą istotka noszona przez ciebie cierpliwie przez dziewięć miesięcy nigdy nie zaznała trosk a jedynie radości. Pierwsze spojrzenie w oczy i już wiesz, że nic nie będzie takie jak było...będzie piękniejsze, intensywniejsze, mocniejsze, wspanialsze....
OdpowiedzUsuńGdy rodził się mój syn bardzo się bałam. Bałam się, że nie podołam macierzyństwu, że nie spełnię wszystkich oczekiwań stawianych przede mną w tej nowej dla mnie roli. Ktoś mądry kiedyś powiedział, że miłości i szczęścia nie można sobie kupić - można je sobie urodzić. I wiecie co? Miał rację. Dziś nie jest łatwo, ale wiem, że warto bo jego uśmiech wynagradza mi wszystko.
GRATULUJEMY i zapraszamy do kontaktu.
UsuńMy już niebutelkowi, ale życzę powodzenia innym!
OdpowiedzUsuńPamiętam pierwszy moment,kiedy moja mała trafiła w moje ramiona. Od razu zobaczyłam jej małe paznokietki, które miały kształt idealnych migdałów. Pamiętam ten zapach, jedyny i to tylko przez chwilę, najpiękniejszy zapach na świecie, pamiętam dotyk skóry tak delikatnej , że aż bałam się dotykać a jednocześnie nie chciałam przestać. Pamiętam krzyk, płacz a później wtulenie się we mnie. ONA wiedziała, że to ja jej mama, że jest bezpieczna, że jest dla mnie całym światem. Moja mała córeczka
OdpowiedzUsuńMarta Piasecka
Pierwsza chwila z moim synkiem miała miejsce w trakcie cesarki na sali operacyjnej. Pamiętam jak usłyszałam pierwszy płacz mojego synka, gdy lekarze wyciągnęli go z mojego brzucha. Pamiętam jaka byłam zdziwiona i dumna że mój syn ma takie porządne płuca! On nie płakał, on krzyczał jakby chciał powiedzieć "Mamo, jestem tu! Nareszcie możesz mnie przytulić!"
OdpowiedzUsuńLekarz pokazał mi dziecko nad parawanem, mojego synka całego w śluzie i zakrwawionego. A ja odetchnęłam z ulgą bo przez całą ciążę miałam przed oczami kiepski wynik przezierności karkowej. Mój syn jest zdrowy!!!! Wstrząsnął mną szloch ze szczęścia. Mam zdrowe dziecko!!!
Ubrali Piotrusia, przynieśli go do mnie jeszcze na sali. Cały czas krzyczał, nawet nie krzyczał, on darł się!!! Gdy pocałowałam go w policzek, on nagle przestał płakać i popatrzył na mnie zdumiony. Położna zaraz zabrała Piotrusia na oddział noworodków, gdzie mój mąż miał kangurować za mnie nasze maleństwo.
Ewa Wołowiec
Na córeczkę długo czekałam
OdpowiedzUsuńO zdrowie dla niej żarliwie błagałam.
A gdy już się urodziła
Całe życie zmieniła.
Mimo porodu długiego i ciężkiego
Mimo bólu i krzyku przeraźliwego
Gdy usłyszałam ten krzyk cichutki
Od razu pokochałam ten głosik cieplutki.
Choć trzymać maluszka siły nie miałam
Z kontaktu z nią nie zrezygnowałam.
Gdy ją zobaczyłam
Piękno, delikatność i bezbronność od razu w niej odkryłam.
Czułam, że tak jak ja ją ona mnie pokochała
Patrzyła na mnie i się uśmiechała
Ze mną już płakać przestała.
Ten moment gdy na jej buzi uśmiech się maluje
Do dziś moje serce raduje.
Opisać uczucia opisać słowami
Tą wzruszającą atmosferę panującą między nami.
Nic już się nie liczyło,
Nic mnie nie obchodziło.
Świat na chwile się zatrzymał
Gdy mały człowiek ziemskie życie rozpoczynał.
Patrzyłam na nią wad żadnych nie miała
Całe moje serce w swych małych rączkach trzymała.
Kocham Cię córeczko cicho wyszeptałam
Delikatnie malą rączke jej ucałowałam.
Radość i euforia granic nie miała
Gdy maleńka istotka w mych ramionach zasypiała.
Gdy na męża spojrzałam
Nieograniczone szczęście w jego oczach widziałam.
Słowa wypowiedzieć nie był w stanie
Tak miłością darzył to nasze kochanie.
Łzy twarz mu zakryły
A uśmiechnięte oczy wszystko mówiły.
Objął ramieniem córeczkę i mame
Powiedział "Moje kobietki ukochane"
Czas w miejscu stanął
Cieszyliśmy się chwilą nam daną.
Radość, miłość, szczęście, łzy
Wzruszyla się położna
Wzruszyliśmy się my.
Tak pierwsza chwila z córeczką wygladała
Na zawsze w naszych sercach juz się zapisała.
Zjawiłaś się pewnego dnia,
OdpowiedzUsuńtak bardzo na Ciebie czekałam.
Jesień już chłodem me plecy otulała.
Sprawiłaś wielką radość ojcu i babci,
mi skrzydła rozwinęłaś.
I wszystko od tego dnia zmieniłasz i na dobre zmieniasz.
Kawa straciła swój smak,teraz ją piłam
by czuwać i matczynym okiem Cię przykuwać.
Radość,łzy, zmęczenie na zmianę się mieszały.Twoje uśmiechy pozytywnie nastrajały.
W sercu cieszę się obficie od momentu kiedy na świecie pojawiłaś się jako małe me odbicie.
Edyta Wielądek
Niestety, pierwsze chwile z moim skarbem nie były takie, jak to sobie wcześniej wymarzyłam - piękne i radosne, pełne wzruszeń i spokoju. Nie mogłam go nawet przytulić. Moja córka, Amelka, przyszła na świat 33 tygodnia ciąży, dlatego też kilka tygodni spędziła w szpitalu. Choć była to miłość od pierwszego spojrzenia, to pierwsze spotkanie z Amelką złamało mi serce... Tak bardzo, bardzo było mi jej szkoda. Wszędzie owijające się rurki na ciele mojego malutkiego dziecka, kabelki, strzykawki, specjalne urządzenie kontrolujące oddech. Choć zdawałam sobie sprawę z tego, że to wszystko jej pomaga i prowadzi do zdrowia, to i tak trudno mi było cieszyć się. Tak bardzo chciałam ulżyć w cierpieniu mojemu dziecku, a byłam bezsilna. Przez dość długi czas (dla mnie była to wieczność) nie miałam nawet szansy poczuć jej bliskości, dać jej odrobinę ciepła. Musiałam walczyć ze sobą, by jej nie dotknąć, nie przytulić… To było straszne. Powroty do domu ze szpitala były szczególnie trudnie – czekał tam kolorowy i pusty pokój, puste, nieużywane łóżeczko, mnóstwo zabawek , czekających dać radość komuś - nie wiadomo komu. Płakałam wtedy każdej nocy, ale z drugiej strony głęboko wierzyłam, że ten koszmar kiedyś się skończy, pozostałam silna dla Amelki. Razem z mężem powtarzaliśmy kilkanaście razy na dzień, że wszystko będzie dobrze, chodziliśmy do Kościoła, modliliśmy się. Muszę przyznać, że wiara dała mi duże oparcie. W końcu modlitwy zostały wysłuchane. Dokładnie na Dzień Taty, nasza córeczka po raz pierwszy zjadła coś z butelki, co więcej lekarz wyraził zgodę na nakarmienie Amelki przeze mnie. To był najpiękniejszy prezent od niej dla nas, rodziców. W końcu! Coś, co jest normalne dla większości matek, spotkało po wielu tygodniach wyczekiwania i mnie. Pamiętam, że z radości miałam problem z oddychaniem, bo serce waliło i dusiło jednocześnie – moja cudna Kruszynka w końcu zdrowieje. :) Dodam jeszcze, że Amelka jest naprawdę pogodnym dzieckiem i wszystko wskazuje na to, że będzie rozwijać się normalnie.
OdpowiedzUsuńChciałabym, aby wszystkie mamy doceniły to, że ich dzieci rodzą się zdrowe, że mogą je przytulać do woli i karmić… Planujemy z mężem kolejne dziecko, ale już nie marzę o pięknych powitaniach, niestety noszę w sobie niezagojoną ranę i nie chcę po raz kolejny przeżywać rozczarowania…
Gosia Dośpiał
Mam za sobą trudne przeżycia... Córeczka zmarła w moim łonie, tuż przed planowaną datą porodu, z niewiadomej przyczyny...
OdpowiedzUsuńDlatego w momencie,gdy na świat przychodził mój syn, radość mieszała się z niewiarygodnym strachem o zdrowie i
życie maleństwa. Przez każdą minutę porodu, modliłam się tylko o zdrowie swojego dziecka, nie zważając na odczuwany ból. Ból, był
dla mnie zupełnie nieistotny...
Przeżyłam kolejną chwilę grozy, gdy stażysta podczas akcji porodowej źle podłączył KTG,w konsekfencji czego, nie mógł odnaleźć tętna mojej kruszynki...
Na szczęście tym razem, na strachu się skończyło...
W końcu przyszedł na świat mój syn - Wojtuś... Nie wierzyłam we własne szczęście
BYŁ CAŁY I ZDROWY- ŁZY SAME SPŁYWAŁY MI PO POLICZKACH - Mogłam go zobaczyć,przytulić poczuć dotyk Jego delikatnej skóry... To była najpiękniejsza chwila w moim życiu i każdego dnia dziękuję za ten CUD...
Niebawem na świat przyjdzie na świat, mój drugi syn - już nie mogę się doczekać tej magicznej chwili - Wierzę,ze także i tym razem wszystko
będzie w porządku...
Małgorzata Martynek